Teresa, 2014-03-30 13:32:13

Panie Jezu dziękuję za cuda których dokonałeś w moim życiu.

Danielina, 2014-03-30 10:01:42

Ów człowiek z dzisiejszej przypowieści znany był wszystkim i rozpoznawalny jako żebrak. Po uzdrowieniu ze ślepoty stał się natomiast dla wszystkich nie do rozpoznania. Ci 'wszyscy' dotknięci są i cierpią na ślepotę głębszą niźli niewidzenie świata. Bo ślepotę duchową i ślepotę sumienia. Następstwem tej ślepoty jest straszliwa ułomność, gdzie nie widzimy już nikogo, tylko siebie. Doświadczenie cudów - tych małych i tych wielkich, sprawia , że przeżycie to niewyobrażalnie głęboko rozświetla serce i duszę tak, że promienie tego światła "oślepiają"z taką mocą, iż zewnętrzni obserwatorzy odrzucą, wyśmieją, zniweczą to światło. Ale zawsze będzie i taka grupa obserwatorów zewnętrznych którą to Światło pochłonie. Dlatego rozdaję otrzymane światło, bo nie mogę takiej radości serca zatrzymać tylko dla siebie, bo serce by tego nie wytrzymało. Ono z tej radości by pękło..

Grzegorz, 2014-03-30 09:06:14

I trzeba nam powracać pamięcią to Bożych cudów w naszym życiu, zwłaszcza wtedy, gdy dookoła robi się nieco ciemniej. Ta pamięć może być dobrym paliwem również na dzień dzisiejszy. Najważniejsze jednak: może Pan uczyni cud również dzisiaj? Otwórzmy nasze oczy i serca. Dziękuję Ojcze Michale. Ave Maria, Rosa Mystica!

Piotr, 2014-03-30 08:12:02

Często gdy mówię ludziom o cudach, których Pan Jezus dokonał w moim życiu i jak je zmienił (a wyciągnął mnie z samego dna piekła) odpowiada mi pobłażliwy uśmiech i wzruszenie ramionami. W najlepszym przypadku myślą o mnie - taki tam nieszkodliwy wariat. Ale nie zraża mnie to. Jezu, chce dalej mówić światu o Twojej Chwale. Niech Bóg błogosławi ojcze Michale.